پلی وینیل کلراید (PVC) یکی از رایج ترین پلیمرهای گرمانرم در سراسر جهان است (در کنار چند پلاستیک پرمصرف مانند PET و P.P.). این پلاستیک به طور طبیعی سفید و بسیار شکننده است (قبل از افزودن نرم کننده ها). اولین بار در سال ۱۸۷۲ سنتز شد و به طور تجاری توسط شرکت B.F. Goodrich در دهه ۱۹۲۰ تولید شد. بسیاری از پلاستیک های رایج دیگر برای اولین بار در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ سنتز شدند و از نظر تجاری قابل دوام بودند. پلی وینیل بیشتر در صنعت ساخت و ساز استفاده می شود و همچنین برای علائم، برنامه های کاربردی مراقبت های بهداشتی و فیبر برای لباس استفاده می شود. پی وی سی دو بار به طور تصادفی کشف شد، یک بار در سال ۱۸۳۲ توسط شیمیدان فرانسوی هنری ویکتور رگنو، و سپس در سال ۱۸۷۲ توسط یک مرد آلمانی به نام یوجین باومن دوباره کشف شد.